BABY DRIVER

Είδος: Δράση, Έγκλημα, Μουσική

Διάρκεια: 112 λεπτά

Σκηνοθέτης: Edgar Wright

Πρωταγωνιστούν: Ansel Elgort, Kevin Spacey, Lily James, Jon Hamm, Jon Bernthal, Jamie Foxx

Περίληψη: έχοντας αναγκαστεί να δουλέψει για ένα αφεντικό της μαφίας, ένας νεαρός οδηγός με πάθος για τη μουσική βρίσκει τον εαυτό του αναμεμειγμένο σε μια καταδικασμένη να αποτύχει αιματηρή ληστεία.

Η άποψή μας: ταχύτητα, ταχύτητα, ταχύτητα! Αυτές είναι οι τρεις λέξεις που περιγράφουν τέλεια τη συγκεκριμένη ταινία. Μιας ταινίας που ακροβατεί μεταξύ κωμωδίας και δράματος, μεταξύ μιούζικαλ και περιπέτειας. Αλλά όποιο κινηματογραφικό είδος και αν καλείται να υπηρετήσει, μία είναι η σταθερά καθ’ όλη τη διάρκειά της. Η ταχύτητα. Ταχύτητα στην αφήγηση, ταχύτητα στην εναλλαγή σκηνών και συναισθημάτων, ταχύτητα στους διαλόγους, ταχύτητα στο ρυθμό και τη δράση.

Ταχύτητα αλλά επ’ ουδενί προχειρότητα, καθώς κάθε καρέ είναι δουλεμένο στην εντέλεια, κάθε λήψη δίνεται με τρόπο προσεγμένο και εκλεπτυσμένο, κάθε τυχαία λεπτομέρεια εξυπηρετεί κάποια βαθύτερη σκοπιμότητα (ακόμα και ο τίτλος της ταινίας αποτελεί ένα ιδιοφυές λογοπαίγνιο). Η σκηνοθεσία είναι σφριγηλή και απολύτως ταιριαστή για μια road-movie υψηλών οκτανίων, καταφέρνοντας να αρπάξει τον θεατή από τον άνετο καναπέ του και να τον πετάξει στη θέση του οδηγού (αν η ταινία είχε γυριστεί με τρισδιάστατες κάμερες, το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν τουλάχιστον φαντασμαγορικό).

Η επιλογή των ηθοποιών θεωρείται άκρως πετυχημένη. Από τον άσημο αλλά εξαιρετικό πρωταγωνιστή Ansel Elgort μέχρι τους διάσημους, οσκαρικούς αστέρες Kevin Spacey –τον οποίον και πιθανότητα απολαμβάνουμε σε μία από τις τελευταίες του ταινίες, λαμβάνοντας υπόψιν τον πρόσφατο σάλο που ξέσπασε με τις εις βάρος του κατηγορίες περί σεξουαλικών παρενοχλήσεων– και Jamie Foxx, όλοι τους λειτουργούν σαν τα γρανάζια μιας καλολαδωμένης μηχανής, συμπληρώνοντας αρμονικά ο ένας τον άλλον.

Φυσικά, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε μια αναφορά και στη μουσική επένδυση της ταινίας. Δεν υπάρχει σκηνή που να μην ξεχειλίζει από μελωδίες και νότες. Η επιλογή των τραγουδιών και η προσαρμογή τους στις αντίστοιχες σκηνές είναι τόσο εύστοχη ώστε η μουσική δεν φαντάζει σαν κάτι το ξένο αλλά ταυτίζεται άρρηκτα με τις εκάστοτε εικόνες απογειώνοντας τις, όπως ένα εφαρμοστό πουκάμισο θα αναδείκνυε ένα καλογυμνασμένο σώμα.

Συνοψίζοντας, η ταινία «Baby Driver» αντιπροσωπεύει έναν ύμνο στους γρήγορους ρυθμούς της σύγχρονης καθημερινότητας, αποτίει ένα φορο τιμής στις κλασσικές road-movies περασμένων δεκαετιών και προσφέρει ένα πολύχρωμο εικόνων και ήχων που όχι μόνο θα μαγνητίσει τον θεατή αλλά και θα τον εντυπωσιάσει με την πρωτοτυπία και την ευρηματικότητά του.