American Psycho

Είδος: Δραματική, Θρίλερ, Τρόμου
Σκηνοθέτης: Mary Harron
Ηθοποιοί: Christian Bale, Justin Theroux, Josh Lucas, Willem Dafoe, Reese Witherspoon
Διάρκεια: 102′
Έτος προβολής: 2000

Περίληψη: Στο «American Psycho»,ο Κρίστιαν Μπέιλ υποδύεται τον Πάτρικ Μπέιτμαν, έναν Νεοϋορκέζο γιάπη, που φαινομενικά έχει την τέλεια ζωή. Ζει σε ένα πολυτελές διαμέρισμα, διατηρεί το καλογυμνασμένο του σώμα με σκληρή γυμναστική και φροντίζει με ακραίο τρόπο κάθε λεπτομέρεια της εμφάνισής του, από τη μάσκα προσώπου μέχρι το μελάνι στις επαγγελματικές του κάρτες. Το μόνο που τον απασχολεί είναι η εικόνα του και η εντύπωση που δίνει προς τα έξω. Επιφανειακός, ματαιόδοξος και χωρίς κανένα ουσιαστικό στόχο στη ζωή του. Μέχρι που ανακαλύπτει την πραγματική του απόλαυση.

Όταν ο μεγαλύτερος αντίπαλός του, Πολ Άλεν, που τον υποδύεται ο Τζάρεντ Λέτο, καταλήγει μεθυσμένος στον καναπέ του, ο Μπέιτμαν παίρνει την εκδίκησή του και πλέον η εικόνα του κηλιδώνεται. Κυριολεκτικά. Καλύπτει το δωμάτιο με εφημερίδες, φοράει νάιλον αδιάβροχο και σκοτώνει τον απροστάτευτο άντρα με ένα τσεκούρι, ενώ του μιλάει για το συγκρότημα «Huey Lewis & The News». Η δολοφονική μανία του Μπέιτμαν συνεχίζεται και η αστυνομία αναζητά τον δολοφόνο. Όταν όμως ομολογεί σε έναν συνάδελφό του ότι είναι δολοφόνος, δεν τον πιστεύει και γελώντας, λέει πως είδε τον Άλεν στο Λονδίνο πριν από λίγες μέρες….

Η άποψή μας: Η ταινία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η εκδίκηση του γιάπη, αν δεν ήταν κάτι πολύ πιο βαθύ από αυτό. Ο Patrick Bateman (Christian Bale) είναι ένα ιδιόρρυθμο στέλεχος μιας από τις μεγαλύτερες χρηματιστηριακές εταιρείες της Wall Street. Η ιδιορρυθμία του δεν αποτελείται μόνο από την εμμονή στη φυσική του κατάσταση, ούτε τις υποχονδριακές εμμονές του στην περιποίηση του προσώπου ή του δέρματος του. Ο Patrick αρέσκεται στις φρικαλέες δολοφονίες, κυρίως γυναικών, αλλά σε μια κακή μέρα βολεύεται με οτιδήποτε. Αλλά ούτε το τελευταίο καλύπτει την ιδιορρυθμία του. Αυτά είναι μάλλον τα συμπτώματα της κατάστασής του.

Στην περσόνα του Patrick αντικατοπτρίζεται η απομόνωση του ανθρώπου όχι μόνο από την κοινωνία, αλλά και από τον ίδιο του τον εαυτό, από την ανθρώπινη υπόστασή του. Ο ίδιος ο Patrick λεει ότι έχει όλα τα φυσικά χαρακτηριστικά μιας ανθρώπινης οντότητας, αλλά δείχνει παντελή έλλειψη οποιουδήποτε αναγνωρίσιμου ανθρώπινου συναισθήματος. Μπορείς να τον δει, να τον ακούσεις, να του μιλήσει, να τον αγγίξεις, αλλά ο ίδιος απλά δεν είναι εκεί. Απλά, δεν υπάρχει.

Έρμαιο ενός επιβεβλημένου ναρκισσισμού ως μόνο όπλο στον ακραία ανταγωνιστικό κόσμο, ο Patrick προσπαθεί να «ταιριάξει» με τους υπόλοιπους, αλλά όσο περισσότερο ψάχνει να βρει την είσοδο, τόσο περισσότερο χάνει τον εαυτό του. Στο πρόσωπο του Patrick μπορεί να δει κανείς το συνολικό ψυχισμό της κοινωνικής εκείνης ομάδας που καταπιέζεται αφόρητα από τον ανταγωνισμό στον εργασιακό χώρο. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που, επιστρέφοντας από τη δουλειά, μπορεί για ασήμαντο λόγω να ξεκινήσουν έναν καυγά στο δρόμο, ή την Κυριακή στο γήπεδο. Ευτυχώς για όλους μας, δε φτάνουν στο φόνο, αλλά κάθε μέρα κάνουν στον εαυτό τους αυτό που ο Patrick κάνει στα θύματά του.

Όταν η ταινία είχε βγει στις αίθουσες, είχε χαρακτηρισθεί ως ένα φεμινιστικό μήνυμα ενάντια στο μισογυνισμό, αλλά προσωπικά πιστεύω ότι η ταινία αυτή κρύβει πολλά περισσότερα. Σίγουρα, από τις καλύτερες ερμηνείες του Μπέιλ και αν κάποιος θέλει να τον δει στην προ Batman εποχή, τότε αυτή η ταινία και το αριστουργηματικό Μachinist είναι οι καλύτερες του. Αν μη τι άλλο, αποτελεί μια πολύ καλή επιλογή, για όποιον τυχόν δεν την έχει δει ακόμα.

EXTRAS
«Huey Lewis & The News»…
Η σκηνή της πρώτης δολοφονίας είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική της ταινίας, λόγω των χιουμοριστικών αντιθέσεων. Ο Μπέιτμαν φλυαρεί για ένα ποπ συγκρότημα, ενώ ετοιμάζεται να σκοτώσει με τον πιο βίαιο τρόπο. Τα λόγια ήταν γραμμένα στο σενάριο και ο Μπέιλ τα ακολούθησε με ακρίβεια, αλλά η σκηνοθέτης Μαίρη Χάρον δεν γνώριζε ότι ο ηθοποιός θα άρχιζε να χορεύει. Ο Μπέιλ αυτοσχεδίασε, κάνοντας το moonwalk του Μάικλ Τζάκσον και κάποιες άλλες χαλαρές χορευτικές κινήσεις, που έδωσαν στη σκηνή μία αίσθηση χαλαρότητας και μαύρου χιούμορ….