Three Billboards Outside Ebbing, Missouri

Είδος: Έγκλημα, Δράμα
Διάρκεια: 115 λεπτά
Σκηνοθέτης: Martin McDonagh
Πρωταγωνιστούν: Frances McDormand, Woody Harrelson, Sam Rockwell, Peter Dinklage

Περίληψη: μια μητέρα προκαλεί τις τοπικές αρχές να λύσουν τον ανεξιχνίαστο φόνο της κόρης της αναρτώντας τρεις πινακίδες σε μια επαρχιακή οδό έξω από την πόλη Έμπινγκ στην πολιτεία του Μισούρι.

Η άποψή μας: σχεδόν κάθε χρόνο υπάρχει μία ταινία (συνήθως ανεξάρτητης παραγωγής, χαμηλού προϋπολογισμού και κοινωνικο-δραματικού περιεχομένου) η οποία από τις πρώτες της σκηνές σε κερδίζει, κάνοντας σε να νοιώσεις πως θα πρωταγωνιστήσει στα Όσκαρ, κερδίζοντας τις σημαντικότερες διακρίσεις. Φέτος, αυτή η ταινία λέγεται Three Billboards Outside Ebbing, Missouri και προβλέπω μετά σιγουριάς ότι σε λίγες μέρες από σήμερα θα κατακτήσει τα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Πρωτότυπου Σεναρίου και Α’ Γυναικείου Ρόλου, ενώ έχει πολλές πιθανότητες να κερδίσει και το Χρυσό Αγαλματίδιο Β’ Ανδρικού Ρόλου.

Η ταινία Three Billboards Outside Ebbing, Missouri εκ πρώτης όψεως φαντάζει απλή –ίσως και ταπεινή– αλλά με μια βαθύτερη ανάλυση ο θεατής θα καταλάβει ότι αποτελείται από τόσα διαφορετικά στρώματα και τόσες πολλαπλές αναγνώσεις που θυμίζει το φλοιό ενός κρεμμυδιού! Μια ταινία που συνδυάζει με μαεστρία κωμωδία και δράμα, που βάλει με απλές και σύντομες προτάσεις κατά κοινωνικών θεμάτων ταμπού όπως ο ρατσισμός στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ και η σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας, που αποτελεί μια ιστορία εκδίκησης και μίσους αλλά και εξιλέωσης και εξανθρωπισμού. Μια ταινία που αποδεικνύει ότι όσο εύκολα μπορεί ο θάνατος να διαιρέσει και να απομονώσει άλλο τόσο εύκολα μπορεί να ενώσει και να ομαδοποιήσει. Μια ταινία που βασίζεται σε ένα εξαιρετικό σενάριο και προσωπικά θα εκπλαγώ τα μάλα αν ο σεναριογράφος –και σκηνοθέτης– Martin McDonagh δεν φύγει από την 90^η τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ κρατώντας παραμάσχαλα το χρυσό αγαλματάκι ως ανταμοιβή της δουλειάς του.

Για την ερμηνεία της Frances McDormand δεν θα πω πολλά. Απλά μία εκ των πέντε κορυφαίων που έχω δει στα τριάντα χρόνια της ζωής μου. Χωρίς να χύσει ούτε ένα δάκρυ κάνει τον θεατή να χύσει ποταμούς δακρύων. Θα πάει με τις λουλουδάτες πιτζάμες της και ροζ παντόφλες της στην τελετή, θα τσεπώσει το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου και θα φύγει. Τόσο απλά. Όσο για τους άξιους συμπαραστάτες της Woody Harrelson και Sam Rockwell, και οι δύο αγγίζουν (ο δε συμπαθέστατος Woody μάλιστα το ξεπερνά) το ερμηνευτικό τους ταβάνι, με τον δεύτερο να ξεχωρίζει και να βρίσκεται αγκαλιά (κατά την ταπεινή μου γνώμη) με το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου. Εξτραδάκι η παρουσία του αγαπημένου μας Τίριον, κατά κόσμον Peter Dinklage, που αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία πόσο καλός ηθοποιός είναι.

Η σκηνοθεσία του Martin McDonagh είναι αψεγάδιαστη και πραγματικά απορώ που δεν προτάθηκε καν για ένα Όσκαρ από την Ακαδημία. Λιτή και απέριττη και συνάμα δυναμική και υποβλητική, με κομψές εναλλαγές λήψεων, έξυπνες γωνίες και άψογη αποτύπωση της ψυχοσύνθεσης των πρωταγωνιστών. Εξίσου καθηλωτική και η φωτογραφία της ταινίας, με πανέμορφες σκηνές τοπίων που θυμίζουν πίνακες ζωγραφικής. Τέλος, απαρατήρητη δεν περνάει ούτε η μουσική επένδυση της ταινίας, που χαϊδεύει σαν ένα αόρατο χέρι τα συναισθήματα του θεατή, επηρεάζοντας τα με τις κατάλληλες αυξομειώσεις της έντασής της.

Συνοψίζοντας, η ταινία Three Billboards Outside Ebbing, Missouri πιστοποιεί για πολλαπλή φορά ότι σημασία στον κινηματογράφο δεν παίζουν τα λεφτά αλλά το μεράκι. Το τσαλακωμένο χαρτί του σεναρίου, η μαεστρική χρήση της κάμερας του σκηνοθέτη και η θέληση των ηθοποιών να ξεπεράσουν τον εαυτό τους. Κατ’ εμέ αποτελεί με διαφορά την ΚΑΛΥΤΕΡΗ ταινία της χρονιάς. Δώστε της μια ευκαιρία. Δεν θα σας απογοητεύσει.