Άρωμα γυναίκας

ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΤΑΙΝΙΑ ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ: ΑΡΩΜΑ ΓΥΝΑΙΚΑΣ!

Είδος: Κοινωνική

Σκηνοθέτης: Martin Brest

Πρωταγωνιστές: Al Pacino, Chris O’Donnell, James Rebhorn, Gabrielle Anwar, Philip Seymour Hoffman, Richard Venture

Παραγωγή: 1992

Διάρκεια: 157’

Περίληψη: Ο συνταγματάρχης εν αποστρατεία Frank Slade έχει χάσει οριστικά την όρασή του. Οι συγγενείς που τον φροντίζουν, αναθέτουν στο νεαρό μαθητή Charlie Simms να τον προσέχει για το τριήμερο των Ευχαριστιών έναντι καλής αμοιβής. Ο δύστροπος κι απρόσιτος Frank προκαλεί αμηχανία στον Charlie, ο οποίος πέρα του ότι έχει μεγάλη ανάγκη τα χρήματα, κινδυνεύει άδικα ν’ αποβληθεί απ’ το σχολείο του από μια φάρσα που σκάρωσαν πλούσιοι συμμαθητές του.

Ο Frank έχει προγραμματίσει ένα πολυτελές τριήμερο στη Νέα Υόρκη και παρά την απροθυμία του, ο Charlie, μη μπορώντας να πράξει διαφορετικά, θα τον ακολουθήσει. Οι μέρες αυτές που θ’ ακολουθήσουν θα παίξουν καταλυτικό ρόλο στη ζωή τους και θα καθορίσουν τις επιλογές και το μέλλον και των δύο.

Η άποψή μας: Βασισμένο στη νουβέλα του Giovanni Arpino “Il Buio E Il Miele”, το “Άρωμα Γυναίκας”, αποτελεί τη δεύτερη κινηματογραφική μεταφορά, μετά την ιταλική έκδοσή του το 1974 με τίτλο “Il Profumo Di Donna”. Μια ιστορία με βαθιά νοήματα για τη ζωή κι ουσία. Αυτό είναι κάτι που χωρίς αμφιβολία λείπει από τον σύγχρονο κινηματογράφο. Τα δρώμενα κι οι ίδιοι οι χαρακτήρες έχουν μεταξύ τους τόσο πολλές, γοητευτικές κι εκπληκτικές αντιφάσεις, πράγμα που καθιστά αδύνατο στο θεατή να μείνει αμέτοχος. Πηγαίοι διάλογοι που βοηθούν τον θεατή να καταλάβει πόσο μεγάλη μπορεί να είναι η αλληλεπίδραση μεταξύ ανθρώπων τόσο διαφορετικών.

Ο Martin Brest σκηνοθετεί μια πραγματικά όμορφη κι ιδιαίτερη ταινία, που εξέχοντα ρόλο έχει, όχι τόσο η ιστορία, όσο οι πρωταγωνιστές, καθώς είναι θα μπορούσε να πει κανείς ανθρωποκεντρική. Παρά τη μεγάλη της διάρκεια δεν κουράζει, διατηρεί ένα σταθερό ρυθμό, ενώ σκηνές έντονα φορτισμένες και παθιασμένες, έρχονται να σε ταρακουνήσουν. Βέβαια όλα τα παραπάνω ίσως και να μην υφίσταντο, τουλάχιστον σ’ αυτό το βαθμό, αν δεν υπήρχε η συγκλονιστική ερμηνεία του Al Pacino. Άμεσος και παθιασμένος συνεπαίρνει τον θεατή. Ίσως η κορυφαία ερμηνεία σ’ ολόκληρη την καριέρα του. Και σίγουρα μία απ’ τις κορυφαίες ερμηνείες όλων των εποχών, ειδικά αν λάβουμε υπ’ όψιν μας το βαθμό δυσκολίας του ρόλου όπου ενσαρκώνει. Μια ερμηνεία βγαλμένη μέσα απ’ την ψυχή του, με κορυφαία τη σκηνή του ταγκό, που όπως είναι λογικό κι αναμενόμενο, έχει θεωρηθεί και μία απ’ τις κορυφαίες στον παγκόσμιο κινηματογράφο.

Στο πλευρό του ο πιτσιρικάς τότε Chris O’Donnell, που αν και σε καμία περίπτωση δε μπορεί να συγκριθεί με τον κορυφαίο Al Pacino και την εν γένει ερμηνεία του, αποδίδει αρκετά ικανοποιητικά στο ρόλο του πελαγωμένου νέου που αγγίζει τα όνειρά του.

Το «Άρωμα γυναίκας» δεν θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Μια ταινία κλασσική! Μια ταινία αριστουργηματική! Μια ταινία με ουσία! Μια ταινία μ` ένα ιδιαίτερο μεν, εξαιρετικό δε χιούμορ!