Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ, ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟ ΟΡΙΑΝ ΕΞΠΡΕΣ!

• Παραγωγή: Ρίντλεϊ Σκοτ, Μάρκ Γκόρντον, Σάιμον Κίνμπεργκ, Κένεθ Μπράνα, Τζούντι Χόφλαντ, Μάικλ Σάιφερ
• Σκηνοθεσία: Κένεθ Μπράνα
• Σενάριο: Μάικλ Γκριν
• Φωτογραφία: Χάρης Ζαμπαρλούκος
• Μοντάζ: Μικ Όντσλεϊ
• Μουσική: Πάτρικ Ντόιλ
• Πρωταγωνιστούν: Τομ Μπέιτμαν, Λούσι Μπόιντον, Κένεθ Μπράνα, Ολίβια Κόλμαν, Πενέλοπε Κρουζ, Γουίλεμ Νταφό, Τζόνι Ντεπ, Τζούντι Ντεντς, Τζος Γκαντ, Μανουέλ Γκαρσία-Ρούλφο, Ντέρεκ Τζακόμπι, Μαρουάν Κενζάρι, Μισέλ Φάιφερ, Σεργκέι Πολούνιν, Ντέιζι Ρίντλεϊ
• Διάρκεια: 114 λεπτά
• Διανομή: Odeon

Περίληψη: Μία ιστορία που ξεκινάει ως ένα πολυτελές ταξίδι με τρένο στην Ευρώπη, εξελίσσεται γρήγορα σε ένα από τα πιο κομψά, αγωνιώδη και συναρπαστικά μυστήρια που έχουν γραφτεί ποτέ. Από τη συγγραφέα των best-sellers, Αγκάθα Κρίστι, το «Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές» αφηγείται την ιστορία δεκατριών άγνωστων ανθρώπων, που βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε μια ταχεία εξαιτίας μια κακοκαιρίας, ενώ ένας φόνος έχει συμβεί.

Όλοι είναι ύποπτοι, όμως ένας άντρας πρέπει να αγωνιστεί ενάντια στον χρόνο, πριν προλάβει ο δολοφόνος να χτυπήσει ξανά. Ο Κένεθ Μπράνα σκηνοθετεί το πιο γνωστό αστυνομικό μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι, που μεταφέρθηκε το 1974 στην οθόνη από τον Σίντνεϊ Λιούμετ και ερμηνεύει τον διάσημο Ηρακλή Πουαρό έχοντας στο πλευρό του ένα all star cast, αποτελούμενο από Χολιγουντιανά ονόματα και μεγαθήρια της βρετανικής σκηνής.

Η άποψή μας: Το μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι, «Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές», κυκλοφόρησε το 1934 και θεωρείται, μέχρι και σήμερα, μία από τις πιο ιδιοφυείς ιστορίες που έχουν γραφτεί ποτέ. O Κένεθ Μπράνα δεν έχει μάλλον πολλούς λόγους για να επιχειρήσει ένα remake μιας πολύ γνωστής ιστορίας, πέρα ίσως από την προσωπική αγάπη για το βιβλίο και την επιθυμία του να ερμηνεύσει τον θρυλικό Ηρακλή Πουαρό. Σκηνοθετικά καταφέρνει να μείνει πιστός στο πνεύμα της Κρίστι αλλά και του Λιούμετ, χωρίς όμως να απογειώνεται. Ο Μπράνα φέρνει σε πρώτο πλάνο μια ανανεωμένη και εμπλουτισμένη εκδοχή του θρυλικού Ηρακλή Πουαρό, ερμηνευμένη από τον ίδιο με μια δόση ειρωνείας και περίσσιο αυτοσαρκασμό και μια στυλιζαρισμένη εικονογραφία ενισχυμένη από ψηφιακά εφέ, γυρίσματα σε φιλμ 65 χιλιοστών και εντυπωσιακά πλάνα των απόκρημνων χιονισμένων τοπίων που διασχίζει η μοιραία αμαξοστοιχία.

Αρχικά γεμίζει τα βαγόνια με μια πολυμελή ομάδα χολιγουντιανών σταρ, συνθέτοντας έτσι το πλέον πρωτοκλασάτο καστ της σεζόν. Στη συνέχεια προσπαθεί να απεγκλωβίσει την πλοκή από το περιορισμένο σκηνικό του τρένου και να μπολιάσει την ίντριγκα με στοιχεία action movie. Αυτή η ριψοκίνδυνη προσπάθεια εκμοντερνισμού δεν στέφεται όμως με απόλυτη επιτυχία. Μέσα στο άγχος του να χωρέσει όλα τα «πρέπει» ενός σύγχρονου blockbuster, ο Μπράνα ξεχνάει να δημιουργήσει ατμόσφαιρα μυστηρίου, αλλά κι ένα κλειστοφοβικό σκηνικό μέσα στο οποίο θα… παρασυρθεί ο θεατής.

Επιπλέον,  σε ένα καστ αστέρων που δεν έχει πολλά να ζηλέψει από τον προκάτοχό του, μονάχα η Ντέιζι Ρίντλεϊ και η Μισέλ Φάιφερ καταφέρνουν κάπως να ξεχωρίσουν, ενώ ηθοποιοί του βεληνεκούς της Πενέλοπε Κρουζ, της Τζούντι Ντεντς και του Γουίλεμ Νταφό μοιάζουν απλώς διακοσμητικοί, σαν να βρίσκονται εδώ μονάχα για να δανείσουν το όνομά τους στην αφίσα της ταινίας.

Ομοίως, η εντυπωσιακή φωτογραφία και τα σκηνικά, όπως και η προσπάθεια δημιουργίας δράσης έξω από τον κλειστοφοβικό χώρο όπου εκτυλίσσεται το πρωτότυπο έργο, μάλλον αφαιρούν παρά προσθέτουν ένταση στη συνολική ατμόσφαιρα. Εκεί που ο Μπράνα κερδίζει πόντους, είναι στο ότι το σχεδόν ψεύτικο, ιλουστρασιόν σκηνικό του μοιάζει να αναδεικνύει ιδανικά μια πλοκή βασισμένη στα ψέματα και στην εξαπάτηση, όπου τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται κι όπου ακόμα και τα πληθωρικά στοιχεία υπάρχουν μονάχα για να παραπλανήσουν από την τραγική αλήθεια.