Ταινίες του νέου ελληνικού κινηματογράφου που αξίζει να δείτε!

Μετά το πέρας των δεκαετιών του ’60 και του ‘70 όπου βασίλευε ο κλασσικός ελληνικός κινηματογράφος με ταινίες που τις βλέπουμε ευχάριστα μέχρι σήμερα, πολλοί είχαν να πουν ιδιαίτερα σκληρά λόγια για την ποιότητα και την εμπορικότητα του νεότερου ελληνικού σινεμά.

Οι επόμενες δεκαετίες πέρασαν και παρά το γεγονός ότι η παραγωγή ταινιών δεν ήταν τόσο μαζική όσο στο παρελθόν, εντούτοις από χρονιά σε χρονιά προέκυπταν ταινίες άξιες λόγου και προσοχής, μερικές από τις οποίες θα σας παρουσιάσουμε σήμερα.

• Αυστηρώς κατάλληλο (2008)

Η σατυρική κωμωδία των Ρέππα-Παπαθανασίου για την τέχνη, την καλλιτεχνική ποιότητα, τα «σταριλίκια», τη δημοσιότητα, μα πάνω απ’ όλα τον κυνισμό και την ρηχότητα που φέρνει το εύκολο χρήμα και η πρόσκαιρη δόξα. Ιστορίες διαφόρων ανθρώπων ενώνονται προκαλώντας πάθη, ίντριγκες και απόλυτα ξεκαρδιστικούς διαλόγους.

• Straight story (2006)

Όσο κι αν πίστευες ότι μια ανατροπή κοινωνικών στερεοτύπων σαν αυτή που επιχειρήθηκε στο Straight Story του Βλαδίμηρου Κυριακίδη και της Έφης Μουρίκη, θα ισοδυναμεί με προκάτ, συμπαθητικά αστειάκια που θα κινούνται σαν δορυφόροι γύρω απ’ την ίδια την ανατροπή, η ταινία και το σενάριο έδωσαν το κάτι παραπάνω. Οι σκηνές του ζεύγους Κυριακίδη-Χατζηπαναγιώτη ήταν 5-6 σκάλες πιο αστείες από οτιδήποτε στην ταινία.

• Το ταγκό των Χριστουγέννων (2011)

Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη η ταινία μας πάει πίσω στη δεκαετία του ’70 στα χρόνια της Χούντας. Σ’ ένα στρατόπεδο του Έβρου στρατιωτικοί και στρατιώτες ετοιμάζονται για τον ετήσιο χριστουγεννιάτικο χορό. Στη σκιά των προετοιμασιών της περίφημης γιορτής προκύπτει ένα ερωτικό τετράγωνο. Οι ήρωες μας καλούνται να βρουν το κουράγιο και να εξομολογηθούν τα αισθήματα που κρύβουν βαθιά μέσα τους.

• Μικρά Αγγλία (2013)

Η πιο πρόσφατη ταινία του Παντελή Βούλγαρη έχει για πρωταγωνίστριες δυο γυναίκες κι έναν άνδρα. Ένα οικογενειακό δράμα στήνεται στην Άνδρο της δεκαετίας του ’30. Μια μάνα θέλει να καλοπαντρέψει τις κόρες της με καπετάνιους. Στην προσπάθεια της αυτή κάνει ένα τραγικό λάθος το οποίο θα πληρώνει τόσο η ίδια όσο και η οικογένεια της για το υπόλοιπο της ζωής τους. Η ταινία βασίστηκε στο βιβλίο της γυναίκας του Παντελή Βούλγαρη, της Ιωάννας Καρυστιανή. Η ταινία κέρδισε πολλά βραβεία σε διάφορα φεστιβάλ μεταξύ των οποίων αυτό της καλύτερης ταινίας στο φεστιβάλ της Σαγκάης.

• Safe Sex (1999)

Η ταινία των Ρέππα και Παπαθανασίου, εκτός από 1,5 εκατομμύριο κόσμο στο σινεμά, έφερε πίσω στη ζωή και τον ελληνικό κινηματογράφο. Κακές λέξεις, πολύ σεξ, ομοφυλόφιλοι, κερατάδες, κερατωμένοι, μοιχοί και καυτές γραμματείς πλέκονται σε έναν ιστό με πανέξυπνες ατάκες και ήρωες παραδομένους στα πάθη τους. Ίσως, το πρωτοποριακό του πράγματος να έγκειται στο ότι όλο αυτό δεν γυρίστηκε ως δράμα, αλλά ως κωμωδία, που μάλιστα είχε πάρει μέτριες κριτικές.

• Τσίου (2005)

Μια πανέξυπνη ταινία φάρσα για τη διακίνηση ναρκωτικών, τους χρήστες και τον τρόπο που κινείται ο υπόκοσμος. Ο ήρωας μας ο «Τσίου» έναν δεκαπενταύγουστο που η πόλη έχει αδειάσει ψάχνει απελπισμένα να βρει ν’ αγοράσει τη δόση του και στην προσπάθεια του αυτή μπλέκει κι ένα σωρό ανθρώπους που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συνδέονται μεταξύ τους. Μέχρι το τέλος της μέρας θα δει την ζωή του να αλλάζει με τρόπο που ποτέ δε φανταζόταν! Βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας και σεναρίου στο 46^ο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

• Φτηνά τσιγάρα (2000)

Η ωραιότερη ταινία του Ρένου Χαραλαμπίδη για τις όμορφες, ξαφνικές, μικρές και μεγάλες στιγμές της ζωής μας. Ο βασικός ήρωας της ιστορίας μας γυρνάει στους δρόμους της καλοκαιρινής Αθήνας και ζει με τόλμη και τρέλα φευγαλέες εμπειρίες που κάτι θ’ αφήσουν μέσα του. Κατά τη διάρκεια μιας νύχτας  απ’ όλες αυτές θα γνωρίσει μια γυναίκα με την οποία θα ήθελε να περάσει πολύ χρόνο απ’ τη ζωή του, αλλά τελικά θ’ αρκεστεί στον λίγο χρόνο που η ζωή τους χάρισε.

• To γάλα (2011)

Το σπουδαίο θεατρικό έργο του Βασίλη Κατσικονούρη που γνώρισε τεράστια επιτυχία σε όποιο θέατρο κι αν παρουσιάστηκε μεταφέρεται με επιτυχία στον κινηματογράφο. Η ιστορία μας αφορά μια μάνα με τους δυο γιους της οι οποίοι έχοντας μεταναστεύσει εδώ και χρόνια απ’ την Τιφλίδα προσπαθούν να προσαρμοστούν στη νέα τους πατρίδα μα πάνω απ’ όλα στη νέα τους ζωή, στις ανάγκες του εαυτού τους και των άλλων. Ζητήματα όπως η μετανάστευση, ο ρατσισμός, η ανάγκη για αποδοχή και αγάπη, η αρρώστια και η αδυναμία μας να τη χειριστούμε αναδεικνύονται καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου και ζητούν επίπονες απαντήσεις μέχρι το τελευταίο λεπτό!

• Το Κλάμα Βγήκε Απ’ Τον Παράδεισο (2001)

Κλάμα με το ‘Κλάμα Βγήκε Απ’ τον Παράδεισο’, κλάμα με τον εξαιρετικό τρόπο που δίνονται τα στερεότυπα των ηρώων του κυρίως μίζερου 60s ελληνικού σινεμά, κλάμα και με τις ατάκες της Τζένης Δελλαφράγκα. Η φτωχή πλην τίμια οικογένεια Μπισμπίκη στα μαχαίρια με την πλούσια και άτιμη οικογένεια Δελλαφράγκα, ή αλλιώς μια καλή αφορμή να κάνουμε όλα τα ασπρόμαυρα δράματα εκστατικές κωμωδίες.

• Σπιρτόκουτο (2003)

Αδυσώπητο σφυροκόπημα λεκτικής βίας, ωμός ρεαλισμός και μια ανελέητη αλλά συνάμα σπαρακτική ακτινογραφία της ελληνικής μικρομεσαίας οικογένειας, που για πρώτη φορά παρουσιάζεται δίχως επιπρόσθετα φίλτρα: κλεισμένη σε ένα ασφυκτικό διαμέρισμα, με τα νεύρα τσατάλια, με ένα συντηρητικό  πάτερα, μια μάνα-μαινόμενη στα όρια της εκδικητικής μανίας, παιδιά σε χάσιμο και συγγενείς άλλοτε σε ρόλο συνέταιρου και άλλοτε σε ρόλο (ανεπιθύμητου) συγκάτοικου.

• Εφάπαξ (2001)

Ο Πέτρος Φιλιππίδης δεν έχει παίξει πολύ στον κινηματογράφο παρ’ όλο που σαν ηθοποιός έχει παίξει σε αμέτρητες θεατρικές παραστάσεις και πάμπολλες τηλεοπτικές παραγωγές. Ένας από τους λίγους και πιο ενδιαφέροντες κινηματογραφικούς του ρόλους είναι αυτός του «φουκαρά» Παντελή ο οποίος μια ζωή προσπαθούσε να έχει μονίμως ευχαριστημένους τους άλλους. Η ζωή του θ’ αλλάξει ανεπιστρεπτί όταν βγαίνοντας στη σύνταξη πάει να παραλάβει το εφάπαξ που δικαιούται. Τότε είναι που παίρνει την απόφαση ν’ αφήσει τη γυναίκα, την πεθερά του και την μίζερη ζωή του και να ζήσει όσα δεν τόλμησε ποτέ ως τότε.

• Αυτή η νύχτα μένει (2000)

Δυο νέοι άνθρωποι, ένας μεγάλος έρωτας και η αναζήτηση των ονείρων τους σε μια Ελλάδα σκληρή, υποκριτική, δύσκολη. Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος πήρε 6 βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την όμορφη, τρυφερή, ρομαντική και έντονα ρεαλιστική ταινία του. Η μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη ανέδειξε την «ονειρική» διάσταση του έργου. Το κομμάτι «Αυτή η νύχτα μένει» θεωρείται θρυλικό.

• Κυνόδοντας (2009)

Η ταινία του Γιώργου Λάνθιμου η οποία σάρωσε τα βραβεία όπου κι αν προβλήθηκε, έλαβε ενθουσιώδεις κριτικές κι έφτασε ως τα Όσκαρ (υποψηφιότητα για καλύτερη ξενόγλωσση ταινία).  Ο Λάνθιμος κατάφερε με αυτή την ταινία να δημιουργήσει ένα ολόκληρο κινηματογραφικό ρεύμα στο ελληνικό σινεμά, καθώς πλήθος κινηματογραφιστών έσπευσαν να μιμηθούν άλλοτε πετυχημένα και άλλοτε όχι, το εντελώς αμφιλεγόμενο σενάριο του.

• Πολίτικη κουζίνα (2003)

Η ιστορική ταινία του Τάσου Μπουλμέτη για την Πόλη, την Πολίτικη (ή πολιτική) κουζίνα, τον έρωτα του Φάνη για την Σαϊμέ και τον διωγμό των Ελλήνων το 1964 από την Κωνσταντινούπολη. Ο Μπουλμέτης δημιουργεί την εμπορικότερη ελληνική ταινία όλων των εποχών μιλώντας μας για τα δικά του παιδικά βιώματα ως Κωνσταντινουπολίτης μέσα από αρώματα, μυρωδιές και συναισθήματα μιας άλλης εποχής, μιας άλλης κουλτούρας η οποία εξακολουθεί να υπάρχει.