Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

«Το Αυτό» ένα από τα πλέον αγαπημένα βιβλία τρόμου του Στίβεν Κινγκ με φανατικούς αναγνώστες σε όλο τον κόσμο ετοιμάζεται να τρομάξει και τους κινηματογραφικούς θεατές,  αυτό τον Οκτώβριο σε σκηνοθεσία του Αντρέ Μουσιέτι («Mama»).

ΤΟ ΑΥΤΟ, θρίλερ, διάρκεια: 134’

Περίληψη: Ένα από τα πλέον πιο γνωστά και καλογραμμένα μυθιστορήματα του Στίβεν Κινγκ φτάνει με σημαντική καθυστέρηση στην οθόνη και τελικά κατατρομάζει τους πάντες, σπάζοντας κάθε εισπρακτικό ρεκόρ στις ΗΠΑ. Ο μεγάλος όγκος του έκανε εξαρχής το «Αυτό» καταλληλότερο για τηλεοπτική μίνι σειρά (όπως κι έγινε το 1990), αλλά η απόφαση να διασκευαστεί σε δύο ταινίες, καθότι και η ιστορία του αφορά δύο χρονικές περιόδους, λύνει εύστροφα το πρόβλημα.

Έτσι μεταφερόμαστε στο καλοκαίρι του 1989 και στην κωμόπολη του Ντέρι, όπου μια ομάδα εφήβων έρχεται αντιμέτωπη με έναν δαιμονικό κλόουν, μια οντότητα που καταβροχθίζει μικρά παιδιά, ανάμεσά τους και τον μικρότερο αδερφό ενός από τους ήρωες. Η ομάδα των παιδιών έρχεται αντιμέτωπη με τους μεγαλύτερους φόβους της, όταν θα τα βάλει με τον κακό κλόουν, τον Πένιγουαϊζ, με ιστορικό φόνων και βίας που γυρίζει αιώνες στο παρελθόν.

Η άποψή μας: Η κινηματογραφική διασκευή ενός βιβλίου δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ένα βιβλίο τρόμου. Μετά από πολλές απόπειρες να γίνει μία νέα διασκευή του βιβλίου It από τον Stephen King που το οπτικοακουστικό μέσο λατρεύει, το 2017 η Warner Bros και η New Line Cinema κατάφεραν να μας δώσουν μία ταινία τρόμου που τόσο ως διασκευή όσο και ως αυτόνομο κείμενο καταφέρνει να τις βγάλει ασπροπρόσωπες αλλά και να προσθέσει μία ακόμη ταινία τρόμου στο είδος η οποία να μην είναι ντροπιαστική. Το It είναι κάτι παραπάνω από μία καλοφτιαγμένη ταινία τρόμου. Είναι ένα αριστούργημα του σύγχρονου κινηματογράφου ανεξαρτήτως είδους.

Η ταινία αποδεικνύει πως ανεξάρτητα από το εμπορικό κομμάτι, μία απλή και ίσως χαζή ιστορία μπορεί με τα κατάλληλα μυαλά και μέσα να μετατραπεί σε κάτι μεγαλειώδες. Ο Muschietti δεν φοβάται να εκφραστεί και τολμάει ακόμη και σε ένα τόσο εμπορικό προϊόν που απευθύνεται στη μάζα, να δείξει τη βία σε όλες της τις εκφάνσεις. Με κινητήριο μοχλό τη βία, η ιστορία παρουσιάζει τους χαρακτήρες και τους αναπτύσσει, οδηγώντας οργανικά σε μία αξιέπαινη κορύφωση. Είναι μία από τις ελάχιστες ταινίες που δείχνει να ασκείται τόσο μεγάλη βία τόσο σωματική (ακρωτηριασμός, απόπειρα βιασμού, χειροδικία) όσο και ψυχική (bullying) σε μικρά παιδιά. Από τις ερμηνείες μέχρι και τον φωτισμό, η ταινία δείχνει να είναι  καλοκουρδισμένη μηχανή. Όλα τα στοιχεία της παραγωγής εναρμονίζονται πλήρως μεταξύ τους, δημιουργώντας ένα άρτιο αποτέλεσμα. Ο Bill Skarsgård ως Pennywise, δίνει μία αξιέπαινη ερμηνεία, αντάξια εκείνης του Tim Curry στην ομώνυμη διασκευή του 1990.

Βέβαια η ταινία είναι πολύ πιο σκοτεινή και χειρίζεται πιο ώριμα τα θέματα της και τον κινηματογραφικό χρόνο, καταφέρνοντας να αποτελέσει έναν ενδιαφέρον φόρο τιμής και στο βιβλίο στο οποίο βασίζεται αλλά και στην σειρά του 1990. Το κυριότερο βέβαια είναι ότι η ταινία προσφέρει αυθεντικό τρόμο, κάτι που οι ταινίες της τωρινής εποχής πασχίζουν πολύ αδέξια και βεβιασμένα να δημιουργήσουν. Φυσικά και κυριεύεται από απότομη εναλλαγή πλάνων σε τρομακτικές φιγούρες. Καταφέρνει όμως να αναπροσαρμόσει όλα τα κλισέ που χρησιμοποιεί στην δική της φόρμα και στο δικό της μήνυμα και όραμα, αλλά και να ισορροπήσει επιτυχώς μεταξύ του είδους του τρόμου και του κοινωνικού δράματος.

Από τις 28 Σεπτεμβρίου στους κινηματογράφους