ΤΖΑΚ ΝΙΚΟΛΣΟΝ: ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΤΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ!

Η καριέρα του: O εμβληματικός ηθοποιός Τζακ Νίκολσον (Jack Nicholson), γεννήθηκε στις 22 Απριλίου του 1937, στη Νέα Υόρκη. Η καριέρα του ως ηθοποιού ξεκίνησε το 1958, στα 21 του χρόνια, όταν έπαιξε ένα μικρό ρόλο στην ταινία του Ρότζερ Κόρμαν «The City Baby Killer». Συνέχισε να παίζει μικρούς ρόλους σε ταινίες δεύτερης διαλογής, ενώ την ίδια περίοδο εμφανίστηκε σε δύο επεισόδια της κωμικής οικογενειακής τηλεοπτικής σειράς «The Andy Griffith Show» (1960-1968).

Βασική επαγγελματική του δραστηριότητα εκείνη την εποχή δεν ήταν να εργάζεται ως ηθοποιός, αλλά ως σεναριογράφος και εκτελεστής παραγωγής, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία.

Η καριέρα του άλλαξε όταν το 1969 έλαβε μέρος στην cult ταινία «Ξένοιαστος Καβαλάρης». Αν και δεν είχε κάποιον πρωταγωνιστικό ρόλο, κατάφερε να κλέψει την παράσταση από τους δύο πρωταγωνιστές. Για την ερμηνεία του αυτή κέρδισε υποψηφιότητες για Όσκαρ και για τα βραβεία BAFTA, ενώ δημιούργησε μεγάλη αίσθηση στο Φεστιβάλ των Καννών. Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Ντένις Χόπερ, κέρδισε στο Φεστιβάλ των Καννών το βραβείο του πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη. Η ταινία συνολικά είχε στοιχίσει μόλις 340.000 δολάρια και απέφερε κέρδη 19 εκατομμύρια δολάρια!

Ταινία ορόσημο του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά και της κινηματογραφικής αντικουλτούρας. Συνώνυμο των ταινιών «road movies», ο «Ξέγνοιαστος Καβαλάρης», αποτέλεσε την πρώτη σκηνοθετική προσπάθεια του Ντένις Χόπερ. Παράλληλα αναβίωσε την σε πτώση καριέρα του Πίτερ Φόντα, ενώ αποτέλεσε και την πρώτη σημαντική ερμηνεία του σπουδαιότερου Αμερικανού ηθοποιού της γενιάς του, του Τζακ Νίκολσον.

Οι προτάσεις αλλά και οι υποψηφιότητες για βραβεία πέφτουν βροχή. Μετά τον «Ξένοιαστο Καβαλάρη» ακολούθησε η ταινία «Πέντε Εύκολα Κομμάτια» το 1970, χάρη στην οποία κέρδισε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου. Η ταινία, που «σκιαγραφεί» το πορτρέτο ενός «φυγά» της ζωής με φόντο τις λαϊκές τάξεις και την ελίτ της Αμερικής του ’70, από το σκηνοθέτη Μπομπ Ράφελσον, ήταν υποψήφια συνολικά για τέσσερα Όσκαρ (Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, Α’ Ανδρικού και Β’ Γυναικείου Ρόλου), αλλά διακρίθηκε μόνο στα βραβεία των Ενώσεων Κριτικών, ενώ η Κάρεν Μπλακ κέρδισε Χρυσή Σφαίρα για την ερμηνεία της.

Στη συνέχεια ακολουθούν οι ταινίες «Η Διπλή Ζωή της Ντέιζι Γκέιμπλ» του Βιντσέντε Μινέλι, το 1970, «Η Γνωριμία της Σάρκας» το 1971, μια τολμηρή για την εποχή της ταινία με θέμα τις εμμονές των ανδρών γύρω από το σεξ και τη σχέση τους με το άλλο φύλο, του Μάικ Νίκολς.

Το 1973 πρωταγωνιστεί στην κοινωνική ταινία «Το Τελευταίο Απόσπασμα», κερδίζοντας τη δεύτερη υποψηφιότητά του για Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου. Η ταινία ήταν επίσης υποψήφια για Όσκαρ Β΄ Ανδρικού Ρόλου και Σεναρίου (Ρόμπερτ Τάουνι), ενώ ο Νίκολσον έλαμψε την επόμενη χρονιά κατακτώντας τον τίτλο του σταρ με την ταινία μυστηρίου «Τσάιναταουν», του σπουδαίου Ρομάν Πολάνσκι, μαζί με άλλη μία υποψηφιότητα για Όσκαρ.

Η ταινία απέσπασε έντεκα (11) υποψηφιότητες για Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας κερδίζοντας τελικά μόνο το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου. Έλαβε επίσης τέσσερις Χρυσές Σφαίρες για Καλύτερη Δραματική Ταινία, Καλύτερη Σκηνοθεσία, Καλύτερη Ανδρική Ερμηνεία σε δραματική ταινία για τον υπέροχο Τζακ Νίκολσον και Καλύτερου Σεναρίου. Το 1991 η ταινία επελέγη από τη Βιβλιοθήκη του Αμερικάνικου Κογκρέσου ως τμήμα του Εθνικού Μητρώου Κινηματογράφου ως πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική.

Το 1975 έπαιξε στην κοινωνική ταινία «Στη Φωλιά του Κούκου», κέρδισε το πολυπόθητο αγαλματάκι και μας χάρισε μια ξεχωριστή ερμηνεία στο ρόλο του R.P. McMurphy, ενός έγκλειστου σε ψυχιατρείο. Η ταινία δεν παρουσιάζει μόνο το επαναστατικό πνεύμα των ΄70s, αλλά καταγγέλλει τις συνθήκες που επικρατούσαν στα εν λόγω ιδρύματα εκείνη την εποχή. Είναι γεγονός πως οι περισσότεροι κομπάρσοι ήταν πράγματι τρόφιμοι ψυχιατρείου. Το σκηνοθετικό εγχείρημα ανατέθηκε στον Τσέχο Μίλο Φόρμαν, ενώ το χρηματοδότησε ο Μάικλ Ντάγκλας. Η ταινία συνολικά ήταν υποψήφια για εννιά Όσκαρ, αλλά βραβεύτηκε με πέντε (Α΄ Ανδρικού και Γυναικείου Ρόλου, Σκηνοθεσίας, Φωτογραφίας και Σεναρίου).

Ακολούθησαν οι ταινίες «The Passenger» (1975), «Οι Φυγάδες του Μισούρι» (1976) και «Ο Τελευταίος των Μεγιστάνων» (1976). Το 1980 ο Νίκολσον συνεργάστηκε με τον Κιούμπρικ στην ταινία μυστηρίου και τρόμου «Η Λάμψη», βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγκ. Παρόλο που ο Νίκολσον δεν κέρδισε κάποιο βραβείο, αυτή παραμένει μία από τις πιο χαρακτηριστικές και κλασικές ταινίες του. Ο Στάνλευ Κιούμπρικ, πραγματοποίησε αρκετές αλλαγές στη ταινία με αποτέλεσμα ο Στίβεν Κίνγκ να δυσαρεστηθεί και να χαλάσουν οι σχέσεις τους. Παρόλα αυτά, όπως και όλες οι ταινίες του ιδιοφυούς Κιούμπρικ, πρόκειται για ένα κινηματογραφικό αριστούργημα. Θεωρείται μάλιστα ως η δεύτερη καλύτερη ταινία τρόμου όλων των εποχών, πίσω μόνο από το κλασσικό «Psycho», του μετρ του είδους, Άλφρεντ Χίτσκοκ.

Την επόμενη χρονιά μεγάλη επιτυχία σημείωσε επίσης η ταινία «Ο Ταχυδρόμος Χτυπάει Πάντα Δυο Φορές». Το 1981 προτάθηκε για Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου για το ρόλο του στο «Οι Κόκκινοι», δύο χρόνια αργότερα (1983) κέρδισε το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Σχέσεις Στοργής», ενώ το 1997 κέρδισε το τρίτο του Όσκαρ για την ταινία «Καλύτερα δε Γίνεται». Οι υποψηφιότητες που συνόδευαν τις καλές του ερμηνείες συνεχίζονται: το 1985 για την «Τιμή των Πρίτσι», το 1987 για τη δραματική ταινία «Ξένοι στην Ίδια Πόλη», το 1992 για το δικαστικό δράμα «Ζήτημα Τιμής» και το 2002 για την κωμωδία-δράμα «Σχετικά με τον Σμιντ». Το «Σχετικά με τον Σμιντ» είναι μια κωμική ιστορία ενός υπερβολικά καταπιεσμένου, αλλά και αποξενωμένου από το κοινωνικό περιβάλλον άντρα, μέχρι τώρα έχει ζήσει σύμφωνα με τους κανόνες με τους οποίους τον δίδαξαν να ζει. Έρχεται η στιγμή που τα χάνει όλα, τότε αναγκάζεται να βρει την αλήθεια του ποιος αληθινά είναι. Έτσι ξεκινάει την δική του προσωπική Οδύσσεια.

Ο Τζακ Νίκολσον στον ρόλο του Σμιντ είναι άψογος σε μία από τις καλύτερες στιγμές της καριέρας του. Το σενάριο πανέξυπνο (βασίζεται στο βιβλίο του Louis Begley) και η σκηνοθεσία του Αλεξάντερ Πέιν, είναι προσεγμένη. Ενα ταξίδι αυτογνωσίας και σαρκασμού. Το φιλμ απέσπασε δύο Υποψηφιότητες για Όσκαρ. Μία για τον Τζακ Νίκολσον, στην Κατηγορία ‘Α Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας και μία για την σπουδαία Κάθι Μπέιτς, στην Κατηγορία ‘Β Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας.

Στον αντίποδα των επιτυχιών αυτών ήταν η διάκρισή του για το Χρυσό Βατόμουρο ως «Χειρότερου Ηθοποιού της Χρονιάς» στις ταινίες «Ο Προστάτης» και «Χόφφα», το 1992.

Μία από τις μεγάλες εισπρακτικές επιτυχίες όπου έλαβε μέρος, ήταν η περιπέτεια φαντασίας του Τιμ Μπάρτον «Batman», το 1989, στην οποία υποδυόταν τον ψυχοπαθή εγκληματία Τζόκερ. Τα προσωπικά κέρδη του Νίκολσον, κατόπιν ειδικής συμφωνίας, ανήλθαν στο αστρονομικό ποσό των 60.000.000 δολαρίων.

Πιο πρόσφατες ταινίες του είναι «Ο Πληροφοριοδότης» το 2006, «Κάλλιο Αργά Παρά Αργότερα» το 2003, «Επιθυμίες… στο Παρά Πέντε!» το 2007 και, τέλος, η κομεντί «How Do You Know» το 2010.

Πριν από 4 χρόνια αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση, λόγω εξασθένησης της μνήμης του. Τυπικά, ο Νίκολσον έχει σταματήσει να εργάζεται από το 2010 και την ήδη λησμονημένη κομεντί «Ποιον από τους Δύο;», έχοντας αποφασίσει, πιθανότατα, να περάσει ήσυχα στο παρασκήνιο, ακολουθώντας το παράδειγμα του Σον Κόνερι. Εάν όμως ένας από τους μεγαλύτερους θρύλους του αμερικανικού σινεμά αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να αποχωριστεί τον κόσμο του Χόλιγουντ, αυτό δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι η βιομηχανία του κινηματογράφου είναι εξίσου διατεθειμένη να αποχωριστεί τη μορφή του και τους μορφασμούς του. Οι ρόλοι του στη «Λάμψη», στη «Φωλιά του Κούκου», στο «Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δύο φορές», την «Τσάιναταουν» ή ακόμη και το «Καλύτερα δε γίνεται» είναι η ίδια η ιστορία του Χόλιγουντ.

Στην πλούσια καριέρα του, έχει κερδίσει επτά (7) Χρυσές Σφαίρες και έχει προταθεί δώδεκα (12) φορές για Όσκαρ, ενώ ανήκει στην μικρή εκείνη λίστα των ηθοποιών που έχουν τιμηθεί με τρία χρυσά αγαλματίδια.